Rozdział 30 ekstra :)

Taki dodatkowy rozdział :)

Otwierając drzwi ukazała mu się znajoma buzia jego przyjaciółki.

Węgry- Yo!..pomyślałam, że przyjdę i zobaczę jak sobie radzisz… w końcu miałam ci pomagać nie? Ale nieźle się odbudowałeś! Wszystko wygląda tak jak dawniej..

Cisza. Patrzyła na niego w skupieniu.

Węgry- ..Płakałeś?

Chłopak odwrócił głowę, zaczerwieniony jeszcze bardziej. Skąd wiedziała?!

Polska- Wcale ,że nie! Myłem się..

Dziewczyna przysunęła swoja twarz do chłopaka, przyglądając mu się uważnie.

Węgry- Myślę, że ściemniasz..

Polska- Ech nie ważne ,wejdź do środka, chcesz coś pić?

Węgry- Tak poproszę strasznie dziś ciepło.

Skierowali się do kuchni. Drzwi do pokoju Polski i Sory były otwarte. Węgry weszła do niego, nim chłopak, zdążył ją zatrzymać. Ujrzała drugi pokój, który jeszcze bardziej, niż ten Polski, był oświetlony promieniami słońca.

Węgry- Och..

Wyrwało jej się. Wpatrywała się w Sorę wychylającą się przez okno. Nogi dziewczyny leżały za nią, nie mogła nimi ruszać. Polska stanął za nią.

Węgry- Jej nogi..

Polska- Mówiłem ci..na razie nie będzie mogła chodzić.

Podszedł do Sory i wziął ją na ręce, kładąc delikatnie na łóżku.

Polska- Wiesz mam prośbę.

Węgry- O co chodzi?

Chłopak odwrócił głowę, zarumieniony.

Polska- Mogłabyś ją ..przebrać? Sama rozumiesz..

Uśmiechnęła się i położyła mu dłoń na ramieniu.

Węgry- Jasne, że tak, tylko daj mi jakąś sukienkę.

Polska- Dzięki! Zaraz przyniosę!

Wybiegł z pokoju. Sora odprowadziła go wzrokiem.  Po kilku minutach przyszedł z piękną, białą sukienką z czerwonymi szczegółami.

Polska- Ta chyba może być..? Co?

Dziewczyna stała i wpatrywała się w sukienkę. Dotknęła materiału.

Węgry-Jaka śliczna skąd ją masz?

Jasno włosy popatrzył na nią z pode łba.

Polska-….Czy muszę odpowiadać na to pytanie..

Wybuchnęła śmiechem i poklepała go po plecach.

Węgry- Haha sorki, daj ją.

Chłopak podał jej sukienkę, Sora wpatrywała się w nią pustym wzrokiem.

Polska- Dobra to ja idę, przyniosę ci coś do picia. Aha, w szafce jest szczotka i inne takie jak by co.

Węgry- Okej.

Poszedł, zamykając za sobą drzwi. Sora odprowadzała wzrokiem Polskę póki ten nie zamknął drzwi. Węgry widząc to uśmiechnęła się promienie.

Węgry- Spokojnie, zaraz wróci. :)

Usiadła na łóżku obok chorej. Rozpinała guziki od koszuli nocnej dziewczyny. Z każdym odpiętym guzikiem, ukazywały się szwy i różno jakie blizny. Przyłożyła sobie dłoń do ust, nie mogąc uwierzyć w takie rany. Ona sama też ma ich kilka, ale ona jako państwo staczała wiele wojen i bitew. Sora była tutaj raptem od kilku lat.

Węgry- O matko..

Przejechała palcem wzdłuż długiej lini, rozchodzącej się przez całe plecy. Sora wciąż wpatrywała się na widok za oknem, skupiła się na koniach biegnących przez pole. Węgry pomogła jej założyć sukienkę i uczesała jej włosy. Spojrzała na białą wstążkę na komodzie. Podeszła do niej i chwyciła materiał.

Węgry- Na spotkaniu kiedy się pojawiłaś miałaś bardzo podobną.

Zrobiła kokardę, i  z satysfakcja własnego dzieła, wpięła jej we włosy z lewej strony.

Węgry- Gotowe. ^^

Wyszła z pokoju i skierowała się do kuchni. Polska siedział przy stole z dwiema herbatami, głowę miał położona na stole.

Węgry- Już gotowa.

Gdy usłyszał jej głos podniósł głowę. Jego twarz, znów była czerwona, a oczy świeciły blaskiem łez. Zasmuciła się. Podeszła do niego, i przytuliła go.

Polska- Przepraszam, ostatnio nie jestem w humorze.

Węgry- Ja wszystko rozumiem, ale to nie powód do smutku..

Wstał.

Polska- Masz rację, postaram się przestać, to będzie ostatni raz. Totalnie nie lubię się smucić, to nie tak jakby w moim stylu nie?
Ale wiesz ,mam pomysł jak przywrócić jej uczucia i mowę. Zacznę od spędzania z nią  totalnie mnóstwa czasu!

Węgry- Świetny pomysł! To się może udać ^^

Polska- (uśmiech) No to idę, zacznę od zaraz!

Pobiegł do jej pokoju. Ujrzał ją siedzącą na dywanie, sukienka rozłożyła się wokół niej w taki sposób, że wyglądała jak kwiat. Polsce odebrało mowę.

Polska-…

Węgry- Ładnie nie?…

Podskoczył na dźwięk jej głosu.

Polska- AA! Nie strasz mnie!

Węgry- Haha!

Polska podszedł do dziewczyny i wziął ją na ręce. Gdy przekroczyli próg domu, ukazała mu się twarz Szwajcarii.

Szwajcaria- No w końcu!!

Celował do niego z broni. Węgry, i Polska niosący Sorę patrzyli w osłupieniu i z wystrachem na chłopaka, który nie wyglądał zbyt radośnie. Skierował broń do Sory.

Szwajcaria –Zwinęła moje bronie!!

Opanowując przerażenie, zielonooki uśmiechnął się.

Polska- Wiesz, mogę ci zapłacić za nie, więc weź sie tak jakby nie gniewaj ^^

Szwajcaria- To będziesz musiał dużo zapłacić… zaoszczędzę na mój ulubiony ser..a co jej jest?

Spoglądał na dziewczynę, która patrzyła tylko na chłopaka. Polska, ominął Szwajcarię i położył dziewczynę na trawie pełnej kwiatów. Od razu zaczęła się nimi bawić zafascynowana kolorami flory.

Szwajcaria- Jest hora?

Polska- W pewnym sensie..tak

Szwajcaria podszedł do niego i przyglądał się dziewczynie. Węgry weszła do domu chcąc przyrządzić coś do jedzenia. Nagle zerwał się wiatr, długie włosy dziewczyny odkryły czerwony ślad wokół szyi Sory. Ślad po obręczy. Polska zesztywniał ,za to Szwajcaria ukucnął obok niej i odgarnął resztę jej włosów.

Szwajcaria- Więziono ją prawda? Od szyi odchodzi długa blizna, więc była również torturowana, jej dłonie są zabandażowane…Niemcy?

Polska stał i nie mógł uwierzyć w to co słyszy. Oszczędny chłopak rzeczywiście jest najlepszym żołnierzem, odgadł wszystko bezbłędnie.

Polska- Tak. Jesteś niezły.

Wstał.

Szwajcaria- Nie lubię go. Chodzący narcyz. Ale za bronie zapłacisz tak? +_+

Polska- Jasne, jasne..

Żołnierz nie był przekonany ,ale odpuścił, później będzie mu odliczał dni od tego momentu ,tak więcej pieniędzy do zaoszczędzenia.

Szwajcaria- Był u ciebie Japonia?

Zdziwiło go to pytanie

Polska- Nie, a czemu pytasz miał przyjść?...po tym ataku na niego przez Amerykę..

Szwajcaria –Taa już raczej wszystko w porządku, zresztą nieważne, rozdaje wszystkim jedzenie przeprosinowe. Zaoszczędziłem pieniądze na kolację. Spodziewaj się paczki, w najbliższym czasie…

W tym momencie dziewczyna wyciągnęła rękę do Szwajcarii. W jej dłoni , schowany był mały kwiatek. Chłopak od razu się zarumienił.

Szwajcaria- E-em, t- to dla mnie?

Polska- Na to wychodzi..nie weźmiesz?

Schylił się i przyjął podarek. Druga rękę wyciągnęła do Polski, tym razem trzymała z dziesięć kwiatków. Przyjął je.

Polska- Haha totalnie wygrałem!^^

Szwajcaria- Co?!! To były jakieś zawody? Wracam do siebie , pieniądze mają się u mnie znaleźć do końca tygodnia!

Polska machał ręką na znak zrozumienia.

Polska- Dobra przyjdę do ciebie za trzy dni..Lichtenstein jest u ciebie?

Szwajcaria zaczerwienił się. Spojrzał na niego podejrzliwym wzrokiem.

Szwajcaria- Tak, a co?

Chłopak oparł się o ścianę domu. Znów ta nagła zmiana humoru.

Polska- Tak sobie myślałem ,czy miała z nią dobry kontakt..

Żołnierz schował broń za plecy, i po chwili zastanowienia odpowiedział.

Szwajcaria- Tak sądzę. Nie znam się na …kobiecych sprawach i nawiązywaniu przyjaźni..czy zrobienie nią codziennie moich ulubionych ciasteczek i innych słodyczy..podchodzi pod tą przyjaźń?

Zdziwił się.

Polska- Robiła z nią ciasteczka?

Żołnierz znów się zaczerwienił.

Szwajcaria- No przecież mówię nie! -.-

Miłośnik koni złapał się za brzuch śmiejąc się głośno.

Polska- Haha Lichtenstein nauczyła ją piec? Niezła jest..no to były przyjaciółkami. Mogę zabrać ze sobą Sorę do ciebie?

Szwajcaria- Oczywiście..ale masz zapła-

Polska przejechał sobie dłonią po twarzy.

Polska-Tak zapłacić…wiem, wspominałeś.

Zza drzwi wychyliła się Węgry, ubrana w fartuszek. Zwróciła się Szwajcarii.

Węgry- Zjesz coś? Zrobiłam kolację.

Szwajcaria- Zjeść u ciebie..za darmo..hmn bardzo chętnie dziękuję.

Polska i Węgry spojrzeli na siebie z rozbawieniem, ich przyjaciel nic się nie zmienił. Zawołał do siebie Feniksa. Koń położył się obok Sory, a ta zaczęła go głaskać, aż w końcu przytuliła się do niego kierując wzrok na zachód słońca. On zaś poszedł za Węgrami i Szwajcarią do środka. Gdy skończyli jeść, bankier odwrócił się do Polski

Szwajcaria- Zostawiasz ją tak samą na dworze? Nie boisz się o nią?

Polska –Nie jest sama..ma Feniksa.

Szwajcaria- To koń..

Chłopak obruszył się.

Polska- To nie jest byle jaki koń! Jakby co się stało pomoże jej, uwierz mi.

Skierowali się do wyjścia. Węgry odeszła razem ze Szwajcarią. Polska chciał zabrać Sorę do pokoju, lecz ciężko było ja oddzielić od konia.

Polska- No proszę jutro też tu będziesz! Feniks pomógł byś mi trochę!

Trzymała się kurczowo grzywy konia, zwierze próbowało pomóc ,ale nie miało jak, gdyby wyrwał się dziewczynie mógłby zrobić jej krzywdę.

Polska- Chcesz zostać tu sama?

Gdy to usłyszała, puściła konia, który od razu odbiegł od niej.

Polska- Ech..jutro go zobaczysz obiecuję.

Spojrzał na niebo, po chwili na twarz spadła mu kropla, a po niej kilka następnych. Podniósł dziewczynę.

Polska- Zaczyna padać. Chodźmy zrobię ci herbatę.

Położył ją na łóżku i podał gorący napój. Rozsiadł się na fotelu.

Polska- Wiesz pójdziemy jutro na pola, rośnie tam naprawdę wiele kwiatów, spodoba ci się.^^

Wysunęła do niego ręce.

Polska- Hę? Chcesz się przytulić?

Najwyraźniej o to jej chodziło, bo zaraz się do mnie przysunęła. Miała problem z nogami, w tym przypadku, strasznie jej przeszkadzały w poruszaniu się, pomimo tego, iż była taka drobna. Aktualnie zrobiłbym dla niej wszystko, więc nachyliłem się do niej, obejmując ciepło. Za oknem rozszedł się dźwięk grzmotu. Wystraszyła się. Przez kilka sekund nie mogłem złapać oddechu z powodu dziewczyny.

Polska- Hej…spokojnie, przecież nic ci się nie stanie :) jestem tutaj..

Duże zielone oczy, tak podobne do moich, wpatrywały się we mnie. Pogłaskałem ją po głowie, dla otuchy. Chociaż to naprawdę był nasz zwyczaj, znaczył dla nas bardzo wiele, taki mały gest.

Polska- Idź już spać..jest późno.

Nachyliłem się do niej i pocałowałem w czoło.

Polska- Dobranoc..

Zamykając drzwi widziałem ,że odprowadzała mnie wzrokiem. Przebrałem się i ułożyłem w łóżku. Błyskawice i grzmoty przeszywały niebo.

Polska- Jak ja nie lubię burzy..

Opuściłem świat rzeczywisty i pogrążyłem się sen. Zastanawiałem się, co można jeszcze zrobić, aby przywrócić ją do zdrowia. Jakieś dźwięki , zaczęły burzyć moje rozmyślenia. Totalne nie ogarniam, nawet podczas snu. Otworzyłem oczy. Za kwiatowymi drzwiami była dziewczyna, usilnie próbująca przedostać się do jego pokoju.

Polska- Hej! Co robisz?! Możesz zrobić sobie krzywdę!

Grzmot. Zatkała sobie uszy, chcąc odpędzić straszne dźwięki.

Ukucnąłem przed nią. Nie bardzo wiedziałem co robić. Znów wysunęła ręce, w moim kierunku.

Polska- Cz- czy chciała byś spać ze mną?

Nie wiem skąd u mnie to pytanie, ale chyba o to jej chodziło. Przytuliła mnie, podniosłem ją. Widząc ,że nie chce wracać do swojego pokoju, a stwierdziłem to po tym jak uczepiła się mnie jak mała małpka.

Polska- No dobra..to ja będę spać na ziemi a ty na łóżku..okej.

Ta sytuacja ,była dość dziwna, kiedy mieszkał ze mną Litwa nie raz ze sobą spaliśmy. Tyle ,że ona jest dziewczyną, i było mi jakoś nie zręcznie. Szczęśliwa ,ze może spać w moim łóżku, rozłożyła się na nim.

Polska- …Hmn gdzie ja mam jakiś materac…A! tu jest.

Ułożyłem go obok mojego łóżka, i zmęczony całym dniem położyłem się na nim.

Polska- No to dobranoc..

Nagle ktoś na mnie spadł, wraz z usłyszeniem kolejnego grzmotu. Czyżby tak bardzo bała się burzy? Położyła się obok mnie, chowając twarz w moje plecy.

Polska- No dobrze, możemy spać razem.: )

Odwrócił się do niej, twarzą i czekał, aż zamknie oczy. Zaraz po tym, sam, ponownie udał się do krainy Morfeusza.