Rozdział 43

Szwajcaria- Prześladujesz mnie?! Nie dość, że nigdy nie płacisz mi w wyznaczonym terminie to jeszcze muszę brać z tobą kąpiel.

Westchnąłem.

Polska- Siemka, Szwajcario…miło cię widzieć, czy to nawa broń? jej spust jest zakończony inaczej od innych.

Rozpoznawałem już nawet jego bronie, chyba muszę zacząć się bać. Żołnierz ochłonął trochę.

Szwajcaria- Ta, masz racje jest nowa.

Rozejrzałem się.

Polska- Przyszedłeś tu z Lichtenstein?

Bankier zarumienił się.

Szwajcaria- N-nie, czemu miałbym z nią tu przyjść?!

Polska- Haha żałuj, że nie widzisz swojej minki ^^

Nagle dostałem wrzątkiem wodnym prosto w twarz.

Szwajcaria- Śmiej się ze mnie, a pożałujesz… +.+

Zmroziłem go wzrokiem.

Polska- Ach, tak? Zobaczymy kto pierwszy! +.+

Rzuciłem się na niego zanurzając mu głowę pod wodę. Niestety ten przerzucił mnie i również miałem z nią styczność. Przeszliśmy na zamach z dystansu.

Polska- Według Polskiego prawa, nie masz żadnych szans..

Szwajcaria- Nie ma mowy żebym przegrał z kimś kto wydaje pieniądze w 3 sekundy.

 Tworzyliśmy ogromne fale, atakując siebie nawzajem. Trudno było stwierdzić kto wygrywa. Nagle drzwi do basenu otworzyły się. Stała w nich Sora, z uniesioną pięścią i owinięta białym ręcznikiem. Przestaliśmy prowadzić wojnę.

Sora- Czy to problem zachować ciszę 5 minut!!!!!??? No ile można, jestem przez was cała mokra, mój basen jest ścianę od was!

Spojrzała na Szwajcarię uśmiechając się lekko.

Sora- O..cześć Szwajcario.

Patrzyliśmy na nią nie dość, że zdziwieni to jeszcze zawstydzeni.

Sora- No co się tak patrzycie? To zaczyna być krępujące.

Wskazałem na jej „ubranie”. Ręcznik, który miała na sobie nie należał do najdłuższych. Przytrzymywała jego skrawek do klatki piersiowej.

Polska- Em, no..

Spojrzała za wskazanym miejscem. Zrobiła się czerwona i szybko wskoczyła do wody.

Polska- E- ej! Zaczekaj to nasz basen!

Schowała się za jakąś skałą.

Sora- To było się tak nie patrzeć..

Szwajcaria- Nie no za co ja płacę…

Polska- Jak mamy teraz wyjść z wody? …jesteśmy nadzy…

Szwajcaria wzruszył ramionami, nie poruszony sytuacją. Sora siedziała na drugim końcu naszego basenu.

Sora- Było być cicho…

Polska- Totalnie nie ogarniam.

Oparłem się ponownie o kamienie. Panowała krepująca cisza.

Polska- Ej! Może w coś pogramy? ^^

Wszyscy skierowali wzrok na Polskę, który najwidoczniej nie posiadał daru taktu.

Sora- Polsko raczej nie możemy w nic zagrać.

Szwajcaria- Może policzmy ile pieniędzy straciłem…-.-

[…]- Kim jesteście nigdy was tu nie widziałem.

Polska- Jak to nie wiesz kim jesteśmy? dzięki Szwajcario to było nie miłe.

Żołnierz rozejrzał się.

Szwajcaria- Przecież to nie ja…

Obróciliśmy się jednocześnie.

Polska, Szwajcaria- Sora…?

Pokręciła przecząco głową.

[..]- Ja jestem duchem tamtej góry. ^^ To co tam u was, skąd jesteście?

Rozejrzeli się, ale przez gęstą parę nikogo nie widzieli. Po krótkim rozeznaniu z basenem, Polska odnalazł zieloną postać z dziobem, leżakującą razem z nimi w wodzie.

Zielony duch- Yo! :D

Spojrzeli na niego osłupiali.

Szwajcaria, Polska, Sora- AAAA DUCH~~~~!!!

Wybiegli z wody w kilka sekund, awanturnicy chwycili szybko ręczniki i owinęli się nimi. Gdy oddalili się na bezpieczną odległość nabrali oddechu.

Polska- Co to totalnie było? Tak jakby nie rozumiem z kim Japonia mieszka…

(gdzieś w pokoju Japonii)

Japonia- Ale ja mieszkam sam….. -.-

Szwajcaria- Dobra uciekliśmy już…

 Cisza. Niespodziewanie dziewczyna wybiegła z niesamowitą szybkością. Zamykając się gdzieś w jakimś pokoju.

Polska- Szybka..

Odetchnęli, rozglądając się czy zielony stworek ich nie ściga.

Polska- AA generalnie mogliście mnie uprzedzić, ze siedzi z nami jakiś zielony duch~~!!!

Szwajcaria- Moja kąpiel…T.T

Każdy ruszył w swoja stronę. Wchodząc do swojego pokoju zauważyłem moje ubrania rozwieszone na sznurku, przechodzącym przez całe pomieszczenie.

Polska- Co za dzień...

Zaczesałem włosy do tyłu chcąc pozbyć się natarczywej grzywki. Podszedłem do wielkiego lustra na ścianie. Dookoła niego były namalowane różne wzory. Jego tafla zajmowała prawię całą ścianę. Spojrzałem w lustro opierając głowę o szkło. Odbijałem się na niej, i to co ze mnie zostało. Mam na swoim ciele tyle blizn. To wygląda okropnie, to jest to, czego wstydzę się najbardziej. Większość z nich załatwił mi Niemcy, nawet jego brat Prusy i Rosja. Przejechałem palcem po jednej z blizn. Byłem paskudny.

Polska- …

Rozejrzałem się. Łóżko było pod oknem. Odetchnąłem z ulgą, nie lubiłem innego położenia, zawsze musiałem spać przy oknie. Położyłem się na nim. Moje oczy przez jakąś godzinę tępo wpatrywały się w sufit. Kątem oka zauważyłem, że coś obok mnie się poruszyło. Wstałem odruchowo z wyciągniętą bronią, lecz ktoś mnie zatrzymał.

Sora- Spokojnie..

Trzymała spust broni w taki sposób, że jej czubek kierował się nad nią. Opuściłem broń chowając ją pod poduszkę. Sora siedziała przede mną na kolanach. Uśmiechnąłem się lekko.

Polska- Stało się coś..?

Pokręciła głową.

Sora- Nie, nie chcę być sama..

Spojrzałem na nią smutno.

Polska- Nie jesteś sama, masz mnie nie?

Sora- Mogę spać z tobą?

Zapytała z taka nadzieją, że aż się zdziwiłem. Obejrzałem się na łóżko, było bardzo małe, mieściło góra jedną osobę. Poklepałem miejsce obok siebie.

Polska- Jasne. Jakoś się zmieścimy.^^

Uniosła jedną brew do góry, i odwróciła się. Ułożyła swoją poduszkę na ziemi i położyła się, chwytając mnie za rękę. Nie za bardzo rozumiałem czemu to robi.

Sora- Dobranoc.

Pokręciłem głową z rozbawieniem.

Polska- Czemu nie wejdziesz do łóżka? Daj spokój przeziębisz się jeszcze bardziej…

Chwycił mnie za kołnierz i podniósł do góry sadzając na łóżku. Byłam naprawdę pod wrażeniem jego siły. Jedną ręką uniósł mnie i położył na łóżku, nawet się przy tym nie zmęczył, ani specjalnie nie siłował. Zajmowałam więcej niż połowę miejsca, a przecież nie jestem aż taka wielka.

Sora- Ledwo się mieścisz przez mnie…

Poczochrał mi włosy.

Polska- Totalnie weź przestań…Dobranoc..

Pocałował mnie w czoło i ułożył się na drugim boku. Spaliśmy do siebie plecami. Było mi przy nim tak dobrze, tak..bezpiecznie.

Sora- Dobranoc.

Chwyciłam go za rękę. Jak tylko to zrobiłam, poczułam jak ściska moją dłoń, jego własna była większa od mojej, trzymał ją, jakbym miała ją zaraz puścić. Uśmiechnęłam się pod nosem i odeszłam do krainy Morfeusza.