Rozdział 9

Szwajcaria- Zaczekaj tu.

Poszedł do domu. Po chwili ,zza drzwi wyszła dziewczyna o krótkich blond włosach, patrząc się zagadkowo na Sorę. Ukłoniła się .

Lichtenstein- Dzień dobry.

Sora- Witaj. Jestem Sora.

Lichtenstein- Mam na imię Lichtenstein.

Patrzyły na siebie nie wiedząc  co powiedzieć. Lichtenstein schowała się za plecy Szwajcarii który przyszedł trzymając bronie w dłoniach.

Szwajcaria- Im szybciej zaczniemy tym szybciej sobie pójdziesz tak?

Sora- Chyba tak..

Szwajcaria- Świetnie, no to chodź!

Lichtenstein-Braciszku mogę też pójść?

Szwajcaria- A-ależ oczywiście..

Zaprowadził ja do pustej polany, dokoła stały tarcze. Podał jej broń. Ledwo ja uniosła , na co Szwajcaria udał ,że tego nie widział.

Sora- Jak mam ja trzymać?

Szwajcaria zademonstrował jej  wszystko , po czym strzelił prosto w środek tarczy . Lichtenstein patrzyła z podziwem na brata.

Szwajcaria- Teraz ty!

Dziewczyna usiłowała powtórzyć to co zrobił chłopak ,lecz broń była strasznie ciężka przez co nie mogła poprawnie jej trzymać.

Szwajcaria- Daję ci godzinę na opanowanie trzymania broni. Inaczej nici z umowy.

Odwrócił się i poszedł w kierunku domu, a za nim pobiegła drobna dziewczyna.

Sora –Jak mam to zrobić..może jakoś tak…

Przez następne 45minut nie udawało jej się. Usiadła na łące, i rozmyślała opanowując oddech ze zmęczenia.

Sora-  Muszę się tego nauczyć! Dla Polski..

Wstała celując prosto w tarczę. Szwajcaria właśnie szedł popatrzeć na  to jak sobie radzi. Spostrzegł , że postawa dziewczyny zmieniła się. Stała tak , jakby zawsze trzymała broń w ręku.

Sora- Dobrze …skupić się na celu..

Strzeliła trafiając w tarcze. Szwajcaria patrzył się z zaciekawieniem.

Sora- HahaTak!!!

Szwajcaria- …Em

Nie zauważyła jak Szwajcaria  do niej podszedł. Patrzył się na nią jak na wariatkę.

Sora- Przepraszam.. nie mogłam się powstrzymać. Nagle podał jej drugą broń większą niż poprzednia.

Szwajcaria- Teraz próbuj z tej ,jeśli ci się uda dostaniesz drugą.

Sora- Mam strzelać z obu?

Szwajcaria- Tak. Pokaże ci.

Chwycił karabiny i zaczął strzelać  do pojawiających się ruchomych, drewnianych postaci. Zestrzelił wszystkie.

Sora- Jak ty to zrobiłeś ruszały się tak szybko..

Szwajcaria- Za jakiś czas też się tego nauczysz. Obiecuję.

Sora-…:) dziękuje

Chłopak odwrócił głowę rumieniąc się.

Szwajcaria – Mamy umowę nie?

Sora- Haha tak mamy.

Szwajcaria- No dobra Liechtenstein zrobiła ciastka chodźmy ciebie również zaprasza.

Po zjedzeniu pysznych ciastek w ciszy, postanowiła nauczyć się wszystkiego co możliwe od chłopaka. Ćwiczyła strzelanie przez następne 3 dni, w miedzy czasie zgodnie z umową sprzątała dom Szwajcarii. Liechtenstein rzadko do niej podchodziła, wciąż kręciła się wokół chłopaka. Idąc po broń odliczała ile dni minęło od jej opuszczenia domu.

Sora- Stanowczo za długo..  muszę się śpieszyć.

Lichtenstein- Dzień dobry.

Sora- Dzień dobry.

Lichtenstein- Chciałabyś się poczęstować? Przez 3 dni prawie nic nie jadłaś.

Podsunęła jej tacę z ciastkami pięknie ozdobionymi w króliczki .

Sora- Bardzo ci dziękuje! rzeczywiście nic nie jadłam odkąd się tu zjawiłam. Ty je zrobiłaś?

Lichtenstein- Tak. Braciszek bardzo je lubi.

Dziewczyna wzięła kawałek ,naprawdę były pyszne.

Sora- Mmm! Pycha :) Dziękuję.

Dziewczyna uśmiechnęła się w odpowiedzi. Skierowała się do ogrodu ,w którym Szwajcaria często przesiadywał. Sora zauważyła przez okno ,że mają silne więzi ze sobą. Popatrzyła na dwie duże bronie podarowane przez chłopaka i pobiegła w kierunku pola treningowego