Rozdział 13

Gdy otworzył oczy ujrzał wschodzące słońce a nad nim pochylającą się postać. Z pod przymrużonych powiek z bólu spojrzał się na dziewczynę ledwo się uśmiechając.

Polska-Totalnie.. lepiej ci w długich włosach.

Mówiąc to dotkną zakrwawionymi palcami jej krótkich sięgających do brody końcówek. Ujęła jego dłoń przykładając ją do policzka.

Sora-Śpij..

Pogłaskała go po głowie uśmiechając się lekko. Po chwili chłopak zamknął oczy. Tym razem nie śniły mu się koszmary, widział dom taki jak dawniej ; roześmianego Litwę, konie galopujące po polu, kwitnące maki i fiołki, błękitne niebo… jego dom. Wszystko zostało mu odebrane. Nie ma nic.  Jest sam. Anglia i Francja mu nie pomogą ,pomimo jego pomocy. O co ma teraz wałczyć. Sam nie ufał swoim słowom ,które wypowiedział do żołnierzy gotowych zginąć za wolność. Wolność..co to znaczy. Chciał jak najszybciej wrócić do czasu przed wojny. Powoli otworzył oczy. Przed jego twarzą znajdywała się twarz dziewczyny, gdy zobaczyła ,że się obudził uśmiechnęła się promiennie. Wiązała mu właśnie opatrunek na głowę.

Sora- Zostawić cię na chwile to wyglądasz jak chodzące nieszczęście.

Polska- Trochę miałem na głowie ,wybacz.

Sora- Twój brzuch..nawet nie zapytam. Kula przeszła na wylot na szczęście , gdyby wciąż była w twoim ciele nie wiem czy potrafiłabym ja wyciągnąć. Najgorsze za tobą nie martw się ^^.

Polska- Dziękuję. Za wszystko.

Sora- Mam ogromny dług do spłacenia. Jeszcze trochę będziesz się ze mną męczył.

Polska- Moje rzeczy..zostały tam, wszystko.

Sora- Niezupełnie.

Chłopak spojrzał na nią. Wyciągała z torby zdjęcia Polski. Podała mu je.

Sora- Wzięłam je ze sobą..Feniks mnie znalazł szukałam cie wszędzie.. zaprowadził mnie do miejsca w którym przebywałeś ,ale ciebie nie było. Gdy usłyszałam strzał..

Opuściła wzrok.

Sora- Zresztą to nieważne.. są dla ciebie ważne to się liczy.

Polska przytulił ja trzymając zdjęcia w dłoni. Był jej tak wdzięczny za to co zrobiła.

Sora- Co wolisz zając czy sarna?

Polska-He?

Sora- Nie mam przy sobie jedzenia wiec musze zapolować nie wezmę tego czego nie lubisz bo nie zjesz a musisz.

Polska- Daj spokój nie jestem teraz głodny. Jeszcze ktoś cie postrzeli! A to nie jest przyjemne..

Sora- Dobrze sama wybiorę, a jak nie zjesz to ci siłą włożę do ust !
Mówiąc to chwyciła lezącą broń i wyszła z jaskini rozglądając się na wszystkie strony. Polska odprowadził ją wzrokiem.

Polska- Muszę podziękować Szwajcarii za to co zrobił. Wygląda na to ,że jest twardsza.

Z oddali dało się słyszeć strzały. Polska próbował dostrzec coś z pomiędzy krzewów ,lecz niczego nie widział. Od razu przyszło mu na myśl ,że ktoś ją atakuje. Po chwili do jaskini weszła Sora z kawałkiem sarny w ręku. Polska odetchnął z ulgą.

Sora- Pomyślałam ,że wolisz sarnę . Muszę szybko rozpalić ogień zanim się ściemni..widziałeś może zapałki? A! tu są ok. Zaraz wrócę.

Polska- …Nie musisz..

Nie skończył dziewczyna udała ,że nie słyszy i wyszła. Chłopak zrezygnowany szukał czegoś ciekawego w plecaku dziewczyny.

Polska- Zapałki, świeca, kubki. Nic ciekawego.

Nagle poczuł coś przypominającego książkę. Gdy chwycił ją i wyciągnął obracał z jednej strony na drugą.

Polska- Ile to minęło odkąd czytałem książkę? Ona ma chyba wszystko. Tytuł jest zamazany.

Właśnie zamierzał otworzyć książkę, gdy do środka weszła Sora z upieczonym mięsem w dłoni. Spojrzała na Polskę ,a potem na jego rękę zaciśniętą na starym egzemplarzu. Szybko podeszła i wyrwała mu ją.

Sora- Dlaczego grzebiesz w moich rzeczach? Mogłeś zapytać!

Polska- Proszę?

Dziewczyna spojrzała na niego morderczym wzrokiem.

Sora-Teraz to się nie liczy! Masz to zjeść.

Podała mu kawałek mięsa. Polska popatrzył z nie ukrywanym apetytem na podane jedzenie.

Polska- Smacznego!

Po zjedzeniu kolacji zaczynało się ściemniać. Chłopak położył się . Ból brzucha nie ustępował za to postrzelone ramię goiło się bardzo szybko. Sora również przygotowywała się do snu . Gdy spostrzegła grymas bólu na twarzy Polski, zmartwiła się ,robiła wszystko co w jej mocy aby chłopak za nad to nie cierpiał. Porwała część swojej sukienki mocząc ja w wodzie. Polska właśnie zamierzał zamknąć oczy ,lecz zdziwił się zachowaniem dziewczyny. Podniosła jego mundur i położyła na ranę mokry materiał. Polska spojrzał na dziewczynę, wyraźnie martwiła się o jego zdrowie, uśmiechnął się.

Polska- Dzięki o wiele lepiej! Ale nie martw się tyle bo szybciej się zestarzejesz.

Sora- CO?

Polska- Dobranoc.

Mówiąc to pogłaskał ją po głowie, dziewczyna odwróciła głowę ,zarumieniona zachowaniem przyjaciela.

Sora- Dobranoc.

Kładąc się nie spuszczała wzroku od Polski. W końcu zmęczenie również ja dopadło i zamknęła oczy pogrążając się w sen.